Gildenveld 76
3892 DJ Zeewolde
info@dierenartsenpraktijkflevoland.nl
Pokkendifterie is de naam voor infecties met het Avipox virus bij de kip en andere vogels. Infectie met dit virus kan worden overgebracht via stekende insecten. 4 tot 10 dagen na infectie beginnen de verschijnselen. Die bestaan uit typische laesies in de huid en slijmvliezen; de ‘pokken’. Dit zijn verdikte plekken die met een korst bedekt worden. Op de huid drogen de korsten in, in de bek blijven ze zichtbaar als bleekgele plaques. Laesies in de bek en keelholte kunnen ervoor zorgen dat de kip slechter eet. Dit kan leiden tot ernstige vermagering. Zitten de laesies in de luchtpijp, dan kunnen ze benauwdheid veroorzaken. De diagnose wordt gesteld op basis van het klinisch beeld. Omdat het een virus betreft bestaat er geen specifieke therapie. Wel kan de kip ondersteund worden. Dwangvoeren indien nodig en de laesies aanstippen met jodium kunnen zorgen voor een sneller herstel. De ziekte geneest meestal na een paar weken. Soms worden antibiotica gegeven om secundaire infecties te behandelen.
Bloedmijt; Dermanyssus gallinae is een mijt die zich voedt met bloed van de kippen. Dit doet ie alleen ’s nachts, waardoor de diagnose lastig kan zijn. Overdag zit de mijt verstopt in kieren in het hok. Bij zware infecties kan de kip ziek worden van het bloedverlies. Dat is te zien aan een bleke kam. Omdat de bloedluis zich zo goed kan verstoppen is het moeilijk ervan af te komen. De kippen kunnen behandeld worden bij ernstige infecties met een antiparasitair middel, maar de behandeling van het hok is nog veel belangrijker. Voorkom zoveel mogelijk dat er kieren en gaten zijn. Zorg ervoor dat zitstokken en legnesten goed schoon gemaakt kunnen worden. Er zijn ook allerlei oplossingen om te zorgen dat de mijten niet bij de kippen op de stok kunnen kruipen. Bijvoorbeeld plastic bakjes die je aan de uiteindes van de stok kunt monteren en kunt vullen met olie, zodat de mijten niet bij de kippen kunnen komen.
Kalkpoten bij de kip wordt veroorzaakt door schurftmijten. De mijt Knemidokoptes mutans graaft diepe gangen in de huid van de poten en tenen. Hierdoor verdikt de huid erg en ontstaan gelaagde, hoornige en onregelmatige korsten. Door de korsten en indroging van exsudaat ontstaat een wittig, bestoven, kalkachtig uiterlijk; het beeld van ‘kalkpoten’. Deze mijt is aan te tonen in microscopisch onderzoek van huidafkrabsels, maar het klinisch beeld is erg typisch. Er is geen behandeling geregistreerd, maar antiparasitaire middelen kunnen wel gebruikt worden in ernstige gevallen. Dat is niet altijd nodig. De korsten verweken en afborstelen en de poten daarna insmeren met vaseline helpt al. Door de vaseline worden de mijten verstikt. Daarnaast moet het hok goed schoon en droog gehouden worden, want de mijt houdt van een vochtige omgeving.
Huidaandoeningen
Maag darm aandoeningen
Luchtwegen
Huidaandoeningen
Huidaandoeningen
Maag darm aandoeningen